هردلی که دچار لیلا بود

خوشی روزگار لیلا بود

از کرامات عاشقی است اگر

نام مجنون کنار لیلا بود

میل صحرا نشینی مجنون

بیشتر اعتبار لیلا بود

آنچه دلهای بی شمار ی داشت

محمل در غبار لیلا بود

بی نیاز است از عبادت ما

کعبه ای در حصار لیلا بود

امشب ای عشق در طواف توام

سیزده شب در اعتکاف توام

بال با من، پریدنش با تو

سمت بالا کشیدن با تو

شوق تنزیل آیه ها با من

جبرییل آفریدنش با تو

گندم کال مزرعه با من

فصل گرم رسیدنش باتو

نخل با من رطب با من

دست مشتاق چیدنش با تو

سجده بر خاک پای تو با من

دست بر سر کشیدنش با تو

قل هو الله یا احد یا هو

وحده لا اله الا هو

کعبه آن قدر بی تو زیبا نیست

بی حضورت مطاف دنیا نیست

بی سبب رد نکرد مریم را

این طرفها که جای عیسی نیست

کعبه مختص حال امروز است

مثل دیروز ومثل فردا نیست

سوره ات را خودت نزول بده

ورنه جبریل مرد اینها نیست

تو که از این طرف نمی آیی

پس چه بهتر درحرم وا نیست

ای مسیحای سبز بنت اسد

آیه لم یلد ولم یولد

ای که صبح ازل شروعت بود

کهکشان حیطه ی طلوعت بود

بهترین لحظه ها برای خدا

لحظه ی سجده خشوعت بود

آنچه دیشب مرا سلیمان کرد

خواب انگشتر رکوعت بود

چاه وقفی ونخل های بلند

حاصل چله های جوعت بود

ای سر آغاز مرد بی پایان

ای که صبح ازل شروعت بود

کس ندیده است ارتفاع تورا

آفتاب تورا شعاع تورا

به نگاهت کمی نقاب بده

فرصتی هم به آفتاب بده

از خودت از بیان شرح خودت

دست پیغمبران کتاب بده

تا رطب های من شود باده

نخلهای مرا شراب بده

تا بلنداترین صدات کنم

به لبم حق انتخاب بده

یا علی یا علی بهارم باش

فصل جان دادنم کنارم باش

این همه مستجیر مال شماست

التماس فقیر مال شماست

مرد دیروز حضرت امروز

از احد تا غدیر مال شماست

تا خدا بوده تا خدایی هست

لقب یا امیر مال شماست

از تمامی فرش های زمین

تکه ای از حصیر مال شماست

از سر سفره ی مدینه فقط

نمک و نان وشیر مال شماست

زندگی تو مثل مردم نیست

نان تو از تبار گندم نیست

بی نظیر عرب بدون مثل

آفتاب عجم بدون بدل

یا هو الظاهر و هوالباطن

یا هوالآخر وهو الاول

تو رسیدی و وحشت افتاده است

بر سر شانه های لات و هبل

اسدالله غزوه ی احزاب

یل میدان لحظه های جمل

مرد دلدل سوار روز احد

آینه دار خشم عزوجل

الامان از سوار آمدنت

وقت با ذوالفقار آمدنت

نام تو بوی سیب می آرد

روی دلها بهار می کارد

تو همان پیر مرد نخلستان

پیر مردی که نان جو دارد

ای که دلتنگ صبح زهرایی

گریه ی چشم های تو دارد

اول کوچه ی بنی هاشم

روی تابوت شهر می بارد

غسل نیلی فاطمه هر شب

خاطرات تو را می آزارد

هیچ کس مثل تو حبیب نداشت

سر سفره نسیم نداشت

***ا

ای حیدر شهسوار وقت مدد است

ای زبده ی هشت و چار وقت مدد است

من عاجزم از جهان و دشمن بسیار

ای صاحب ذوالفقار وقت مدد است

**

در مخزن لایموت دردانه علی است

در کون و مکان امیر فرزانه علی است

در کعبه ظهور کرد تا بر همه کس

معلوم شود که صاحب خانه علی است

***

مهر تو سرشته حق در آب و گل من

جا کرده چو جان در آب و گل من

از مهر علی و مهر اولاد علی

محصول دو عالم من و حاصل من

***

امروز گلی شگفته در عالم شد

کز مقدم پاک او جنان خرم شد

در پیش علی دم از مسیحا کم زن

عیسی زدم علی مسیحا دم شد

***

ای شاه نجف فدای لطف و کرمت

جانم به فدای چارگوش حرمت

کی می شود از لطف بگویی یک بار

گفت با من این سخن صاحبدلی

گر جفا کردی تو با دل جاهلی

دل چو آیینه است زنگارش مکن

صاف کن آیینه را تارش مکن

ملک جان را مالک مطلق دل است

بهترین اسباب قرب حق دل است

دل چو شد آباد هستی با وی است

دل چو شد ویران هلاکت در پی است

دل یکی کن عارف صادق شوی

در جهان شخصیت لایق شوی

دل یکی کن عزت و جاهت دهند

تا به بزم عاشقان راهت دهند

دل یکی کن تا بسوزی از درون

تا که ره یابی به دریای جنون

دل یکی کن تا به معراجت برند

با سریر عزت و تاجت برند

دل یکی کن تا مسیحایی شوی

بر فراز طور موسائی شوی

دل یکی کن مست از ساغر شوی

جرعه نوش ساقی کوثر شوی

دل یکی کن انجمن آرا شوی

ریزه خوار سفره زهرا شوی

دل یکی کن محرم خوبان شوی

عاشقانه فاطمه گویان شوی

دل یکی کن تا شوی یار حسین

خاک شو پیش علمدار حسین

دل نباشد همرهت آواره ای

گر جفا با دل کنی بیچاره ای

دل چو یوسف دور ساز از گمرهی

تا که از مکر زلیخا وارهی

دل مقدس جایگاه آرزوست

دل کلاس اکتساب آبروست

دل تجلیگاه فیض سرمد است

دل نمایشگاه نقش احمد است

دل نگارستان ابروی علی است

چشم و دل آشفته موی علی است

دل چو آیینه است خواهد صیقلی

صاف کن آنرا به ذکر یا علی

شیعه چون بر عشق مولا متکی است

زان سبب او را زبان و دل یکی است

شیعه پیمان با پیمبر بسته است

شیعه دل بر آل حیدر بسته است

شیعه هم آیین و هم کیش علی است

مثنوی هایم چه دلجو گشته اند

همچو لبهایم علی گو گشته اند

از علی خواهم نمک پاشی کند

در دلم با عشق نقاشی کند

تا نفس دارم صدایش میکنم

هستی خود را فدایش میکنم

چون که قرآن را نبی شیرازه شد

شهر علمش را علی دروازه شد

چون به بوالقاسم ملقب شد نبی

قاسم نار و جنان یعنی علی

یعنی پیغمبر علی را باب بود

دین چو ماهی بود و حیدرآب بود

بی ولای او عمل زایل شود

چون نماز بی وضو باطل شود

بر ولایش هر کسی قائل شود

بر ضیافتگاه حق داخل شود

بوی گلهای بهشتی با علیست

صوت مرغان بهشتی یا علیست

در نگاهش نقش عشق و عاطفه

کیست او روح بلند طایفه

آری آری او علی المرتضاست

شاه بیتی از غزل های خداست

آری آری شهد هستی حیدر است

از عسل هم صحبتش شیرین تر است

مرتضی تا که تکلم میکند

فاطمه فورا تبسم میکند

نبض صدیقه صدای قلب اوست

ذکر یا زهرا صفای قلب اوست

در مناجاتش بسی سوز و گداز

سینه اش صندوق خلوتگاه راز

در نمازش فیض و رحمت بی شمار

در قنوتش لطف ذات کردگار

او صد و ده در حروف ابجد است

در مقام معرفت صد در صد است

آفتاب از شرق با شرمندگی

می کند اظهار عجز و بندگی

جلوه حق چون نمایان میشود

ماه پشت ابر پنهان میشود

کیست او یعقوب دین حبل المتین

قبله عالم امیر المومنین

یوسفش خوانم اگر انصاف نیست

در بیان واقعیت لاف نیست

یوسف کنعان و وجه مرتضی

در شگفتم این کجا و آن کجا

شهپر جبریل فرش خانه اش

اوست شمع و فاطمه پروانه اش

گر مسیحا مرده را دم میدهد

دم علی بر کل عالم میدهد

چیست محشر روز حکم محکمه

گاه دیدار علی با فاطمه

اولین حرفی که با هم میزنند

از حقوق شیعیان دم میزنند

معنی آیات قرآن مجید

شد دلیل گفته ابن حدید (منظور ابن ابی حدید معتزلی مفتی و اهل تسنن است)

در جنان در بی است کوبندش بلی

خیزد از آن در صدای یا علی

فرمان ذات کبریاست

مالک جنت علی المرتضاست

حکم حق را اوست اجرا میکند

قفل جنت ر ا علی وا میکند

قلب او با قلب زهرا هم صدا

شان او شان نزول هل اتی

شیعه ای برتر ز اقوام و ملل

از علی آموز اخلاص عمل

چون به خلد از هر دری وارد شوی

ابتدا نام علی را بشنوی

یا علی خوش زاد خاک راه توست

گر تو کوهی زیر پایت کاه توست

کور آن چشمی که بدخواه علیست

ای کاش علی شویم و عالی باشیم

همسفره کاسه سفالی باشیم

چون سکه به دست کودکی برق زنیم

صفحه ی مجنون دلم بسته به موی حیدر است

خواب و خیال من فقط دیدن روی حیدر است

کعبه ی من، منای من، مروه ی من، صفای من

عقربه ی قبله نما، یکسره سوی حیدر است

حج نروم بدون او از چه به احرام شوم

چون حجر الاسود من چشم نکوی حیدر است

باد صبا که مرده را حیات نو عطا کند

وزیدنش ذره ای از شمیم بوی حیدر است

گاه دلم سوی نجف، گاه رود غدیر خم

نويسنده : خادم الرضا | تاريخ : پنج شنبه 26 ارديبهشت 1392برچسب:متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,متن اشعارولادت حضرت علی ,ولادت حضرت علی,شعرعلی,اشعارولادت حضرت علی,پیامک ,زینبیون,,

| نوع مطلب : <-CategoryName-> |